ฌอง บับติสต์ กามีย์ โกโร คือ

• โกโร

• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• สต     สะตะ- น. ร้อย (๑๐๐). ( ป. ; ส. ศต).
• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• กาม     กามมะ- น. ความใคร่, ความใคร่ทางเมถุน. ( ป. , ส. ).
• มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
• โก     พี่
• โกโร     ฌอง บับติสต์ กามีย์ โกโร
• โร     โต ป่อง
• ห้องโกโรโกโส    กระท่อมที่สร้างหยาบๆ
• โกโรโกโส    (ปาก) ว. โกรงเกรง, ไม่มั่นคง, เช่น กระท่อมโกโรโกโส; ต่ำต้อย เช่น คนโกโรโกโส.
• โกโรโกโรก    (ปาก) ว. แบบบาง, ไม่มั่นคง; ผอมแห้ง, ขี้โรค.
• โกโรโกโรค    ขี้โรค ผอมแห้ง
• ฌอง ลัก โกดาร์ด    โกดาร์ด
• โกโรโกเต    (ปาก) ว. ไม่แน่นหนา, จวนพัง.